Yanlızlık Mı Yalnızlık Mı ?

KANDİL IŞIĞINDA BİR GÜZEL, SANIRSIN KARPUZ GÜZELİ

Bir fotoğraf ve altına düşülen not ile başladım güne. Zaten sanılanında aksine bir şeyler görmesem de yazacağımda yok bir şey yine. Çünkü hep dediğim bir şey var ne şairim nede yazar. Herkesin eşine dostuna anlatabildiği şeyleri ben anlatamam, yazarım sadece.

Kandil ışığında parlayan bir yüz. Aman Allah’ım ne özlemişim o bakışı ben. Nasıl âşık bakıyor, nasıl huzur dolu bakıyor. O süslü fotoğraflarının esamesi bile okunmuyor. Senin paspal benim aşk dediğim şeyi anlatan bir fotoğraf işte. Ona bakıp yazıyorum şuan bile. İyi yâda kötü tek ilham kaynağımsın yine.

Senin gibi bir öküz bile bir şeyler yazmış ya o fotoğrafa, ölsem de gözüm açık gitmez daha. Kusura bakma ama bu sefer üstüme alındım orada yazılanları da. Çünkü fotoğrafı çeken bendim, sen benimdin ve o aşk dolu bakış banaydı. Senin sevmediğini düşündüğüm halin bile buydu senden sonra o kadar seviyorum diyenden katbekat fazla.

Ağlamışsın, üzülmüşsün, bozulmuşsun belli ki. Sen günde 40 tane karikatürde paylaşsan ben seni çözmüştüm unutma. Senin orda için cız etse buralarda bende fırtına. Beni düşünmüyorsun anladık ama o içindeki küçük şeyi unutma.

Bir şairinde dizelerinde dediği gibi biz kandilin kıymetini bilemedik ışık çok olursa herkese gösterince mutlu oluruz sandık. Şunu unutmuşuz, en güzel şeyler kıyıda, köşede, kuytuda kalan şeyler, kimsenin bilmediği şeylerdi ama. Aynı şiirin dizelerinde yalnızlıkla ilgili bir şeylerde vardı hatırımda kaldığı kadarıyla. Ben dizeleri unuttum ama sen şunu unutma! Ben verdiğim sözleri hep tutarım bilirsin, sana dediklerimi hiç unutma. Yalnızlık kimsesizlerin derdidir, yokluğunda bile sevilenlerin ne haddine.