İlahi Adalet
İlahi adalet birçok kişi için iki kelimeden oluşan bir isim tamlaması olsa da biraz olsa zekâsı ve gönül gözü açık insanlar için gözle görülen, elle tutulan, herkes için değişen olaylar zinciridir. Yaradan’ın, Allah diyen kalbi kırık kulları için uyguladığı intikam şeklidir. Yer misin, yemez misin? Osmanlı tokadı dâhil bütün şamarlarını attığı bir intikam şeklidir.
Hani çok fazla sosyal medyada gündeme geliyor ya ilahi adalet olunca bildirim gelse diye, gönül gözüyle bakan, inanarak bakan her şeyi görüyor zaten. Bütün mesele önce gerçekten inanmak ve sonra her şeyi, her şeyin sahibine bırakmak. Bildirim beklerseniz sosyal medya uygulamalarına bile bildirim gelmiyor çoğu zaman. Orada bile bakarsanız görürsünüz. (ne demiş bir Bartınlı ‘BAKMASAY GÖRMESİY’ bu Bartınlı ben olabilirim.)
Birisi demişti ki ilahi adalete inanmıyorum. Bekle gör demiştim, bekle gör. İnsan başına bir musibet geldiğinde de önce soracak ben hangi gönlü, içinde Allah korkusu olan kimi kırdım diye. Belki o zaman birinin hakkını yerken düşünür. Hani birine kafa tutarken düşünüyorsunuz ya acaba dayısı var mı, teşkilat numarasını isteyecek mi? Hani güçlü olunca orada burada adamı varsa, parası varsa bacak aranıza bakıp biptir olup gidiyorsunuz ya.. Hiç mi sormuyorsunuz ya bu kırdığım gönlün hesabını bana Allah sorar diye? Bunun dayısı, teşkilatta ki güvendiği ALLAH’tır diye. Yazıların bir tanesinde vardı, bu yazı yayınladığında o yayınlanmış olur mu bilmem de bir derviş hikâyesi.( ADMİN NOTU: O YAZI :https://alemnedio.com/iyi-degilim/) Okumayanlar için bu yazının sonuna da koyarım aynısını.
Neyi fark ediyorum biliyor musunuz? Birine ne kadar kızgın ya da kırgın olursam olayım, ilahi adalet tecelli ettiğinde, üzülüyorum. Çünkü ben yapmak istesem onların kendilerine yaptığı kötülüğü ben beceremem. Ben bile onlara karşı o kadar acımasız olamam. Allah bazen acımıyor gerçekten. Ateşle oynayanlar ateşe düşmüş haberleri yok. Bir de ilahi adalet tecelli ettiğinde insanın ne kızgınlığı, ne kırgınlığı kalıyor. Soğuyor her şeyden.
Cemal SÜREYA'NIN dediği gibi;
Baktım sana kızgın değilim, Kırgın değilim,
Dargın değilim.
Kısacası artık,
Ben sana "hiçbir şey" değilim.
YAZININ ŞARKI TAVSİYESİ :
Halimiz Ahvalimiz – Nasıl Methedeyim Sevdiğim Seni
YAZAMAYAN: AHMET KARADAYI
DERVİŞE TOKAT ATAN KABADAYI
Dervişin biri zamanında berbere gider. Berber koltuğuna oturur saçlarının dibinden kazınmasını ister, sakal ve bıyığını kısaltmasını ister.
Berber dervişin saçlarını kazımaya başlar. Derviş aynada kendini takip etmektedir. Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri.
Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak:
– Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.
Dervişlik bu… Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi bozmaz derviş. Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup, fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz. Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar. Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:
‘Kabak aşağı, kabak yukarı.’Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkândan çıkar. Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir.
Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır. Derken, araba gelir ona çarpar. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı basar.Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyarî sorar:
– Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?
Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
– Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki, kabağın da bir sahibi var. O gücenmiş olmalı!
0 Comments