İnsan Büyürken, Küçülür mü Acıları ? Bir filmde duymuştum, çok sevdiğim bir aktör söylemişti. Ondan sonra hayatımın bir çok alanında adeta felsefem edinmiştim bu sözü.
‘’ Bugün üzüldüğün şeye, bir yıl sonra üzülmeyeceksen, umursamayacaksan, bugün de takma kafanı, üzülme’’. Hemen hemen her şeyi o günden beri bu kafayla yaşadım.
Ama ölümlerde işe yaramıyor. Toprağa gömdüklerimde ve kalbime gömdüklerimde bir faydası olmuyor. Aslına bakarsan, söz çok doğru. Dün üzüldüklerime, bugün hala üzülüyorum. Üzülüyorum yazıyorum en basit haliyle ama asıl halimi anlatan kelime, kahroluyorum. Hani avuturlar ya çocukları; büyüyünce giyersin, büyüyünce yaparsın diye. Biraz daha büyüdüm ben, acımda benimle büyüdü, eksileceği yerde.
Kulağımda ara ara bir türkünün nağmeleri çınlıyor, sahilde dalga sesiyle beraber. ‘’Buda gelir, buda geçer ağlama’’ Yıllar önce peşin peşin avutmuşsun sanki beni, sonra üzeceğini bile bile. O kadar sanatçıdan dinledim o türküyü ama hala kulağımda senin sesin. Galiba senden avunma duymak için.
0 Comments