Eden Bulur

Hayat kısa, insan ömrü an da desek, o anlara çok şey sığdırıyor insan. İnsan çektiği acıları üst üste koysa nasıl dayandığına aklı almaz.

İnsan her yaşta yeni bir şey öğreniyor. Mesela uğruna beynimizi, gönlümüzü yaktıklarımız, sen ölsen umurunda olmuyor.

Bazı insan görünümündeki yaratıklar gerçekten çok kötü. İnsansı diyelim bari onlara. O insansılar, başka yerde yorulup, yok olup sende dirilmeye, kendini bulmaya, egolarını tatmin edip şarj olup sonra yine ait oldukları bokluğa geri döner lağım faresi gibi.

Hani o şöyle pişmanım, yok şöyle karaktersiz, yok şöyle şerefsiz dedikleri kollara.

Kimsenin inanmadığı yerde defalarca inanırsın güvenirsin de onlar hiç bıkmaz seni güvendiğin yerden kırmaya. Böylelerine hani HAŞA ALLAH BİR DESE İNANMAYACAKSIN. İsmini ağzından duyduğunda adından şüphe et kardeşim şüphe et.

Dağ olursun ya onlara, her hatasına rağmen dağ olursun, tutunacak dal değil bildiğin ağacın kökü olursun da onlar doymaz hak yemeye, hakkını yemeye. Olmadık şeylerden bahane bulup, sırf birilerine hava atmak uğruna seni ezmeye ve utanmadan tükürdükleri boku yalamaya giderler.

Yaradan bütün günahlar için tövbe imkânı vermiş, kul hakkı istisna. Gözlerinin içine bakıp bakıp yalvardıklarıma haramdır zaten hakkım o ayrı da. Yani insan kötü insansılara da tövbe etmeli. O kötü insansılar bulundukları her temiz yeri kirletiyorlar, çünkü onlar alışmış kendi gibi bok olanlara. Böylelerine

TÖVBE TÖVBE TÖVBE.