Sonunda cesaret edip aldım elime. En son sen okumuştun, en son sen dokunmuştun, kokun saklı üzerinde. Nasıl titredi elim, sanki çok değerli bir cam vazoda düşüp kırılacakmış gibi. Ama en çok da yüreğim titredi. Gözümün içindeki yaşlar tutmasam düşecek gibiydi. Hızlıca çevirdim sayfalarını, içinde çizdiğin satırlar var. Not almışsın bazı yerlerine, her zaman yaptığın gibi. Bir an seninle konuşuyorum sandım, nasıl özlemişim anlatamam. Öyle bir avuçladım, sıktım ki sana sarıldım sanki. İnanmazsın ama kokladım, kokunu aradım, kokusunu çektim taaa ciğerime.



Sadece dokunduğun bir eşyaya bunu yapan biri, sana neler yapmaz değil mi? Aslında sen varken de neler,  neler yapmadı ki. Sadece sen görmedin, görmek istemedin işte. Görmek isteyen, olmadık şeylerde arıyor bir şeyleri. Altı çizilmiş satırlar,kenarı kıvrılmış sayfalar, yazılmış notlar,edilmiş küfürler ve şahsıma yazılmamış notlar.. Görmek isteyen görüyor sevdiğim. Çölü deniz, çorak tarlaları çiçekli bahçe, hiç sevmeyeni bile kör kütük aşık görüyor görmek isteyenler işte.



Bu kitap senden bana kalan son hatıra. Her ne kadar kitap benim olsa da senin ellerinin değip, gözlerinin baktığı son eşya. Her satırında seni arayacağım, senden kalan son hatırada,  bulamayacak olsam da. Peki sevgili, sen bulabilecek misin ben gibi biri daha…

Ve şunu  düşünmeyi unutma!!! Senin dokunduğun eşyaya bile bu kadar değer veren biri, seni nasıl sevdi acaba…