Huzur, en çok gecenin karanlığında yapılan bir yolculuğa benziyor. Sessiz, derin ve samimi… Soulmate’imle çıktığım gece yolculuğu ise sadece bir yere varmakla ilgili değil. O yolculukta paylaşılan her an, kelimelere sığmayan bir bağın içinde saklı.
Gece yolculuğu, yıldızlarla aydınlanan bir gökyüzü gibi; dingin ama bir o kadar da gizemli. Yanımda soulmate’im olduğu sürece, en karanlık yollar bile güvenli geliyor. Çünkü o, sadece bir yol arkadaşı değil, huzur bulduğum yer.
Bazen bir araba yolculuğunda camdan süzülen şehir ışıkları eşlik ediyor bize. Bazen de sadece yürüyoruz, serin bir akşam saatinde, sessizce… Ama her adımda, her nefeste, onun yanında olmanın verdiği o tarifsiz dinginliği hissediyorum.
Huzur, onun bakışlarında kaybolmak, aynı şeyi düşünmek… Ve her şeyin bu kadar anlamlı olduğu anlarda bile dünyanın nasıl bu kadar basit olabildiğine şaşırmak. Onun sesi bir şarkı gibi, adımları bir yürüyüş gibi, ruhu ise derin bir huzur gibi.
Soulmate, benim için sadece bir kişi değil, huzurun ta kendisi. Ve onunla buluştuğumda aslında kendimi bulduğumu hissediyorum.
Bir şarkıyla..
0 Comments