İster Şarkı De İster Dua, Sende Ağla

“Verdiği hasarın farkında olmayan insana neyi, nasıl anlatacaksın? Bir kere ben, sana bunu nasıl yaptım, ben sana neler söyledim, nasıl bu hale geldik diye üzülmeyen, hatayı tek taraflı arayan, bir kere kaybetme korkusuyla eli ayağına dolanmayan insana neyi anlatacaksın? Söylenecek, söylenen onca kelime, onca söz neye yarar ki? Toz konduramadığınız ruhunuzun, küllerini toplayacak kimseniz olmadığında anlayacaksınız yalnızlığın soğuğunu. İşte bu yüzden tek bir kelime dahi etmeyeceğim. Etsem ne fayda? Sahi benden başka duyan var mı sesimi?’’

Bu cümleleri okuyunca aslında yazacak pek bir şey kalmıyor. Gönlü kör, sağır olana ne söylesek yazsak faydasız. Vicdanı olmayana neyi anlatacaksın? Nereden biliyorsun diyecekler vicdansız olduğunu. Vicdanı olsa kendine yapılanı, yaşatılanı sana yaşatır mıydı? Duygularını kullanır mıydı? Oyuncak gibi oynar mıydı?

Bu satırlar ona, ya da benzerlerine değil. Dedim ya gönlü kör, sağır olana yazmam daha bir şey. Ben yazmayı bir çeşit tedavi gibi kullanıyorum. Zehrimi akıtıyorum gönlümün, olur da sonra gelen olursa zehirlenmesin. Onlar gibi düşmeyeyim, kimsenin duygularını kullanacak kadar aşağılık olmayayım diye.

Ya bir insan, dünyanın en kötü şeyini yapıp özür bile dilemek yerine daha nasıl kendini haklı çıkarma çabasına girer. Böyle biri bir kalp, vicdan, ruh taşıyabilir mi?

Ne yani şimdi ikimiz aynı cehennem de mi yanacağız? Biz onunla, onun gibilerle. Ben bunu bile kendime haksızlık sayarım. Cehennemi hak etmedim demiyorum ama onun gibilerle aynı cehennemde olmamalı. Şeytanla razıyım aynı cehennemde yanmaya. Şeytan derken yazıların başkahramanı değil gerçek şeytan. Zaten diğer şeytan nasıl beddua ettiyse artık ustasını göndermiş bana.

İnanın kaybedilince anlaşılır her şeyin değeri. Ama gerçekten kaybettiğini fark ettiğinde. Her şey çok geç olduğunda, gönül kapıları kapandığında. Onlar sanıyorlar ki hep böyle sevecekler, her ihtiyacım olduğunda hep yanımda olacak, canım istediğinde oynarım. NAH OYNARSIN.

Dedim ya bu sözler ona, onun gibilere değil. Çünkü onlar gerçekten anlayamazlar. İnsanlık ne? vicdan ne? sevmek ne? Sorsan çok sevmişler çok acı çekmişlerdir. SİKTİRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR LAN deyip geçin gidin.