Uyan Artık Sevdiğim. Bazı sabahlar nefes nefese, beni arardın, uyanır uyanmaz. Hatta daha gözünü açamadan, belki de rüyaların devam ederken. Kabus gördüm aşkım derdin kabus görüyorum.. Ağlamaktan konuşamazdın bile. Dakikalar sonra kendine geldiğinde anlatırdın. Sen gitmişsin aşkım derdin, sen benden, hayatımdan gitmişsin. Beni bırakmışsın, ne olur beni bırakma aşkım derdin. Kaç kez söyledin bilmem? Ne olursa olsun beni bırakma aşkım, ellerimi hep tut diye.
Nereden bilebilirdim ki, bırakan bensem sorun olacağını. Sadece ben bırakırsam sana kabus olduğunu. Sen bırakıp gidersen, her şeyin normal olduğunu. Her şey normal derken sakın ha yanılma!!! Sana normal geldiğini, yoksa arkanda neler bıraktın senin umurunda olur mu? Hangi rüzgar, fırtına, kasırga, tsunami bakmış ki ardına. Yıkılan ne, dağılan ne, kırılan ne. Onlar kim bilir nereleri yıkmakta.
Sahi geliyorum mu hiç aklına? Var mıyım rüyalarında, görüyor musun yine seni bırakıp gittiğim kabusları.
Sahi ya sevdiğim, bu sevgiyi hak etmeyenim, kaç zaman oldu? Uyanamadın mı hala? Bak biz ayrıldık, yokum artık hayatında. Bensizlik artık kabus gelmiyor mu sana?
Uyan artık sevdiğim, senin kabusların da ben kaldım, kırık, dökük, yıkık, sensiz ve nefessiz … AHMET KARADAYI
0 Comments