Özlü Kapak Sözler
Sosyal medyada sıkça rastladığımız, genelde laf sokmak için kullandığımız özlü sözler var. Eski atasözü, deyimlerin yerini şimdi kapak sözler yer aldı. Kimisinin yazanı belli, kiminin belli değil. En olmadı Mevlana deyip geçiliyor. Bende yazdıranı belli olmayan ama yazanı belli olan kendi sözlerimin bir kısmını yoğun istek üzerine(yönetici baskısı) yazacağım.
AŞK ADAMI DİYORLARMIŞ BANA, VARSIN DESİNLER. AŞK OLMASADA ASLINDA, ADAM OLDUĞUMUZU BİLSİNLER.
GÜNEŞ AÇMIŞ BU ŞEHİRDE, BAHAR GELMİŞ DİYOR BİRİLERİ. BİR İNSAN BU KADAR MI BELLİ EDER GELDİĞİNİ? (günler süren kar yağışından sonra açan güneşle iyi gider J )
TOPRAĞA BİLE NE EKERSEN ONU BİÇİYORSUN. BANA NE VERDİN Kİ NE İSTİYORSUN?
Sana güneş dediğim de anlamalıydım karanlık çökünce bana sırtını döneceğini.
Özlemenin tanımını şöyle yapmış isimsiz bir şair; her baktığım yüzde seni gördüm, gökyüzündeki bulutta bile senin yüzün vardı.
Ne diyordu şair; hak etmeyenleri sevdim deme. Sevgi bir nimettir, ben nimeti verdim, onlar nasipsizmiş de.
Herkesin ağzında o iki kelime ‘’SENİ SEVİYORUM’’ İstemiyorum kimse sevmesin beni yâda seviyorum demesin. Bıktım artık, sahtelerden, sahteliklerden. Bir ben kalmak istiyorum, birde gölgem. Bazen o bile sıkıyor beni. Şimdi sus, deme SENİ SEVİYORUM, çünkü İNANMIYORUM. Sende canımı yakma!
Yazmasın artık şairler şiir, gitmiyor mısralar doğru insanlara. Yarasına kabuk olduklarımız, başladılar yara açmaya.
Doktorların her yazdığı reçeteye inanma dedi meczup. Hastalık aynıdır belki ama çareleri aynı değildir her insanda. Kimini hap iyi eder kimini ot. Kimini de sevgi. Ama Sonuncuyu asla kabul etmez kıymetini bilmeyen insanoğlu..
Duydum ki yazdıklarımı üstüne alınıyormuşsun. Alınma! Biz de ölenlerin üstüne sadece toprak atılır, o da hala bir kıymeti varsa. Sitemli sözler yazarım ben, ama sanma ne sana ne başkasına. Kendime kızarım, kendime kırılırım…
Yâr, yârin yarısıdır. Birinin yarısı giderse, yarası kalır.”
Hala birileri ölümden sonra hayat var mı yok mu diye tartışıyor o kadar kesin bir cevabı varken. Asıl cevabı olmayan ölümden önce hayat var mı? Yaşıyor muyuz?
Bu sabah yağmur var penceremin önünde. Ne kuşlar gelmiş nede sen görebildiğim yerlere.
Kalp kırılmaz aslında, kırılan o kalpteki yerindir. Gün gelir kırdığın yerden düşersin.
Yüreğime, dertlerime, ömrüme “yararsın” sanmıştım seni, en büyük “YARAMSIN” şimdi.
“Ölüm ile ayrılığı tarttılar,50 Gr fazla geldi ayrılık” demişti şair. Çünkü Allah’tan geleni kabul eden insan, kuldan geleni hazmedemez.
Ben hiç böyle güzel sözler şiirler yazamam dedi. Dedim ki marifet yazan olmakta değil yazılan olmakta.
AŞK, acısı kendisinden fazla süren duygu yoğunluğudur.
Sen ve ben adı aşk denilen, adamın ciğerini yerinden söken bir şey yaşadık. Sen gittin, ben”i” bir daha gören olmadı.
Sevmeyenin değil gözüne, fitil niyetine bir yerine soksan yine sızlamaz bir şeyi. Ama seven öyle mi ya?
Çünkü yarası olan ne yarasını unutur, nede sızlayan yanını. Yıllar geçer, yara iyileşir, sızı diner, ama vücudundaki her derin yarada olduğu gibi izi kalır. Kalbiyle sevenler, aklını yitirirler.
–Bir deyim var hani ‘KOYNUNDA YILAN BESLEMEK’ diye. Koynunda yılan beslemek nasıl bir duygu bilmem de, kalbinde yılan beslemek ne demek iyi öğretti hayat bana.
Kalp yarasını iyileştirdiğiniz sizin yaranız olur.
‘’KURT KOCAYINCA KÖPEKLERİN MASKARASI OLUR’’ DİYE BİR ATASÖZÜ OLDUĞU DOĞRUDUR. Ama çoğu kişinin unuttuğu kurdun kocamadan önce yaşlandığıdır. Ve yaşlı kurt genç kurttan daha tehlikelidir, tecrübelidir. Kendini yormadan avının işini bitirir.
Velhasıl ı kelam, bağımlısı olduğunuz insanın yokluğuna alışırsanız o insanı asla hayatınızda tekrar istemezsiniz.
Geçmişten bugüne yazdığım sözlerden bir kısmını harmanladım. Umarım beğenirsiniz.
Sosyal Medya Hesaplarımızdan bizleri takip edebilirsiniz.
Twitter: https://twitter.com/alemnedio
İnstagram: https://www.instagram.com/alemnedio
Facebook: https://www.facebook.com/alemnedio
0 Comments