Bir Pazar Günü

BİR PAZAR KAHVALTISI

Allah’ın bildiğini kullarından saklayacak halim yok, Allah biliyor ya zerre bir şey yazasım da yok. Ama bir şarkı denk geldi bugün ve içim bir tuhaf. Kendim bile anlamazken, muhtemelen anlatamayacağım da.

Belki diyorum yüzde bir ihtimalde olsa benim içindir o şarkı. Garip bir şekilde hatıralar canlandı gözümde. Salakça bir sırıtış var yine yüzümde.  hani şu sen varken, seninle yazışırken sürekli olan, aptal ama mutlu surat ifadem, hiçbir emojinin ifade edemeyeceği.

Hani en sevdiğin gün hangisi diye sorsalar Pazar günüydü o zamanlar, sonrasında yokluğunu en çok hissettiğim gün olduğu için kötü, kaka, kara Pazar. Bu şarkı aldı götürdü beni o meşhur Pazar günlerine. Hani yapmaya doyamadığımız çeşit çeşit kahvaltılara, kahvaltıdan tatlı için duvar dibine. Bilmem kaç bölüm dizi, film, kaç sayfa kitap, kaç seviye oyun. Bir filmi durdurup durdurup izleyip arada kendi film senaryomuzu yazıp oynamak. Kanepeleri karşılıklı paylaşmak, bazen birine ikimizin sığma çabası. Neye pişmanım en çok biliyor musun? Seni rahatsız olacak diye yapmadığım şeylere, senden çekinmelerime, hep senden beklemelerime.

Akşama yemek yapmak, yeni yemekler denemek. Temizliği unuttum sanma biraz o sıkıcıydı sadece. Yanlış anlama sakın üşendiğimden değil, ben yatak odasında sen mutfakta özlüyordum seni.

Ve gece finali, uyurken izlemeyi çok severdim seni, senden sonra uyuduğum çok nadirde olsa zamanlarda  Ama en çok omzumda uyutmayı severdim seni.

O şarkı bana mıydı bilmem ama sözleri aldı götürdü beni. Düşünürken bile bu kadar mutlu olmuşken, yaşarken kim bilir ne kadar mutluyduk yada mutluydum diyeyim. Dedim ya şarkının bana olma ihtimali çok az.

Ama şarkının da dediği gibi GÜLDÜRMÜYOR AĞLATMIYOR KİMSE SENİN GİBİ.

Bu yazının şarkı tavsiyesi : EMRE AYDIN-MODEL: BİR PAZAR KAHVALTISI

                                           AHMET KARADAYI