Sen diyorlar, unutamamışsın onu. İnsan katilini nasıl unutsun. TAAA çocukluğundan, düşerken avuç içinde kaybolmayan yaralar varken, kalbinden aldığın yaralar nasıl kaybolsun. Her unutulmayan sevilen değildir, en çok aklımızda olanlar en çok canımızı yakanlardır.Kalpte olan, böyle dilde olmaz. Ömrünü çalan, öyle hemen unutulmaz.Bir şair; ”ayrılıkta sevdaya dahil” demişti. Bence nefret de sevdaya dahil edilmeli, sönen ateşin dumanı olarak görülmeli.
Kendileri sevmek ne bilmeyenler,değer vermekten anlamayanlar, hep ilgi görmek isteyenler kısaca beni sevmeyi beceremeyenlerin en kolay şekilde işin içinden sıyrılma yolu, SEN HALA ONU SEVİYORSUN… hadi oradan. Ben sevmek ne bilmiyorum de çık işin içinden suçlama kimseyi. Ben sevilmeye alışkınım de,peşimden koşulması işime gelir de ama suçlama kimseyi. Ve sakın unutma; YARASINI SARAMADIĞIN,DOKTORU OLAMADIĞIN KALBİN,NE HASTASI OLABİLİRSİN NEDE YANDIĞI…
Ayrılık Da Sevdaya Dahil, Nefret de
0 Comments