Yazmayı bırakmıştım aslında. Nedeni niyesi basit. Ben sadece kırgınlıklarımı yazabilen biriyim. Etrafımda değer verdiğim insanlar incitmemek adına bırakmıştım yazmayı. Çünkü hep geçmişten yazıyordum. Yakın yada uzak olması mesele değil. Ben geçmişten yazdıkça onlar geçememiş sanıyorlardı.
Kaç kez dedim ben yazar değilim, profesyonel hiç değilim. Benim sermayem kırgınlıklarımdır diye. Bana da yaz benim için de yaz dediler de dediler. Dedim, sakın haaa. Derdiniz beni kırmak mı, yoksa?
İnsanoğlu hep canını yakan şeylerden korkar. Mesela ben, ağaçtan düştüm yüksekten korkarım, köpek ısırdı köpekten korkarım, arı soktu ondan kaçarım. ŞEYTANLAR HEP ALDATTI ONLARDAN KAÇARIM. Ama nedense ne zaman iyi olmaya kalksam bir şeytana çarparım.
Sonra diyorlar ki sende güvensizlik problemi var, kaç kez kırıldım aynı yerden bir bilseler. Çok zor mudur insan olmak. Çıkarsız, beklentisiz, olduğu gibi görünmek. Tek bir şey bekledim insanlardan bugüne kadar. Sadece dürüstlük. İyi olun demedim, ahlak beklemedim, tek şey istedim yalansız bir iletişim. Dikkat edin; arkadaşlık, dostluk, aşk meşk demiyorum. Sadece iletişime razıyım ben yalansız. Ben şu yalanı söyledim ama bir sor niye? Yok vaktini bekledim açıklayacaktım, yok kızacaktın, yok şu, yok bu. İnsan olmak için bir sebebe gerek yoktur bence.
Hep söyledim, söyleyeceğim. Herkes kendine yakışanı yapar, içinde olanı yaşatır. ADAM OLAN ADAMLIK, KAHPE OLAN KAHPELİK YAPAR.
Sen bakma iyilerin hep üzgün olduğuna.
İYİLER HİÇ KAYBETMEZ, HEP KAYBEDİLİR. VE NE KADAR ZAMAN GEÇERSE GEÇSİN,HAK YERİNİ BULUR..
HAMİŞ: Ne demiş eskiler ‘ ALMA MAZLUMUN AHINI, ÇIKAR AHESTE AHESTE’
0 Comments