Seni Kalbimden Kovdum

Ben hep kalan oldum, gidenlerin ardından bakan oldum. Gitmek zor sanılır, zor olan kalmaktır. Ben hep zoru yaşadım. Gittikçe uzaklaştılar. Uzaklaştıkça küçülür ya gözün gördüğü cisimler, benim ardından baka kaldıklarımda gittikçe büyüdü. Yoklukları büyüdü, özlemleri büyüdü, kalpten çıkıp giderken açtıkları yara büyüdü.

Gidenler hep belli bir şeye gitmiştir. Ya bir yere ya da birine. Onlar hep fırtınadan sığınmak için bir liman seçmişlerdir. İşin garibi çekip gittikleri, ardında bıraktıkları liman, en güvenli liman olduğu halde onlar başka limanları tercih etmişlerdir. En çok fırtınanın olduğu yerde o liman sayesinde hiçbir şey hissetmemişlerdir. Unutmuşlardır fırtına ne, kargaşa ne, onlar için düşünüp düzenleyen, hayatın şiddetli dalgalarını göğüsleyenler vardır.

O limanda kalmanın, huzurlu bir hayatın bedelleri vardır. Sıkılırlar belli bir süre sonra rahat batması deriz ya kazık batmasını özlerler. Daha iyi liman diye gittikleri kumdan kaleler daha ilk dalgada yıkılır. İstisnasız bir şey söyleyeyim, AHIMI HER ALAN MUHAKKAK GERİ GELİR. Gelmeyi sadece fiziki sanmayın sakın. Keşke şimdi o olsaydı demek bile kâfi. Bazıları gelir gibi yapar guruna yediremez. İki güzel şey olunca her şey düzeldi zanneder, daha da boka battığını bilmeden. Bazısı profilinden gözünü alamaz, bazı mondofon cinsleri vardır, onlar da seni gelecek diye bekler. Bu benden vazgeçemez sanmaya devam eder. Son günlerin moda şarkıcısı var Bergen. Bizde hep sürü psikolojisi olduğu için sosyal medyada neye rağbet varsa bilen, bilmeyen, anlayan, anlamayan, seven, sevmeyen ona rağbet eder, güzel olsa da olmasa da. Bergin’in bir şarkısı var SENİ KALBİMDEN KOVDUM diye aşağı sözlerini yazacağım. Mutluluk senin hakkın değil diyor daha çok şey diyor. Ben tek bir şey söyleyeyim AH almayın. Alıp da huzur bulanı görmedim.