Kafa karışık, gönül fırtınalı olunca ne yazacağıma karar veremiyorum. Başladım yazmaya ama sonu olacak mı onu bile bilmiyorum. Hani kadınların aylık muayyen günleri oluyor ya, benimde ne zaman olacağı kestirilmemiş psikolojik fırtınalarım oluyor. Dönem dönem ruh halimin bu hale gelmişliği oldu. Bu sefer tecrübeliyim elbette.
Fırtınada ne olur şöyle bir düşünelim, gözümüzün önüne getirelim. Denizde gemiler batar, deniz kendine ait olmayanı dışarı atar. Havada uçaklar sorun yaşar. Karada çatılar uçar, ağaçlar yıkılır ve yaprak döker. Kısaca fazlalıklardan kurtulur hepsi. Bende yaprak döken ağaç misali, hayatımda, gönlümde kim var kim yok sallıyorum. Bana gerçekten ait olanlar kalıyor, olmayanlar dökülüp gidiyor.
Önce sağa sola sataşıyorum, sonra yorulunca bir kenara çekiliyorum. Bulaşan olursa gerekeni yapıyorum. Öylece bakıyorum etrafıma, sonra kendime. Kim ne kadar sahte, kim ne kadar samimi tamamen gözlem yapıyorum. Çok meşhur bir söz var ya ‘’ Bazen çekilip kenara bakmak gerek, kim bende ne kadar, ben kimde ne kadarım? ‘’ O söz misali tartıyorum. Sonra öyle bir esiyorum, öyle bir çalkalıyorum ki yüreğimi dökülen dökülene. Bu eski, o yeni yok. Gerçekten bana ait olanlar kalacak kadar.
Belki de yapayalnız kalacağım ama zerre korkum yok. Ben zavallı değilim ki yalnızlıktan korkayım. Hep öyle insanlar tanıdım bir şekilde. Yalnızlıktan korkan ve yalnız kalmamak için önüne geleni dolduran yüreklerine. Onların yüzünden ben yalnız kaldım o kalabalık yüreklerde. Kalabalık yüreklerde yaşanmaz, bakın bahçenize, seranıza orada bile diktiğiniz fidenin etrafını otlar sarar. O otları temizlemezseniz, sizin ektiğiniz fide gerektiği gibi sebze vermez. İnsan yüreğide böyledir, kalabalık yüreklerde hak ettiğinizi bulamayıp solar gidersiniz.
Ve o gereksiz otları, söküp atmayıp yüreğinizde tutarsanız bir gün yeşerecek yerleri de köreltir, sazanların bulunduğu bataklık yapar sizi hak edenleri görmeden yok edesiniz.
- Birinin hayatında varken bile yoksanız, fazlalık sınızdır orada. Varken bile size yokluğunu yaşatan insanların durmayın hayatlarında.
Sakın yalnız kaldım derken yalnızlığı kötü bir şeymiş gibi algılamayın ha! Bu zamanda yalnızlık değme kalabalıklara taş çıkartır. PEYAMİ SEFA’nın dediği gibi ‘’ Bazen kalabalıkların ortasında, tek başımıza kaldığımız vakitlerden daha yalnız değil miyiz?’’
Yalnızlık ölüm gibidir; yalnız kalan değil, geride bırakılanlar acısını bilir.
Bu yazının şarkı tavsiyesi HİRAİ ZERDÜŞ ” BU DA BAŞKA BİR YARA
0 Comments