Nasrettin Hoca Fıkrası Olsaydı Keşke

Bindiği Dalı Kesmek Fıkralarda Olmaz Sadece

Birilerinin yaslandığı ağaç, duvar olup, her seferinde onun altında kalmayı nasıl beceriyorum bende bilmiyorum. Nedir bu bende ki insanlara güvenme merakı? Anlamadım gitti. Sanki kavun, karpuz alıyorum da bu sefer diyorum doğrusunu seçeceğim. Hormonlu işte hepsi nesini anlamıyorsam. Birileri ilaçlamış, zehirlemiş, zehirlerini akıtıyorlar suçsuz, günahsız olanlara. Kendilerine panzehri olacakları kendi elleri, dilleri, yürekleriyle zehirliyorlar farkında bile değiller. Nefessiz kaldıklarında yaslanıp dinlendikleri ağaçtık oysa. Sadece NASRETTİN HOCA fıkralarında kesmiyorlarmış bindikleri dalı, gerçek hayatta da kesiyorlarmış HOCAYA özenen andavallar. Hani hoca şeytandı, öyle demiştik. Denilenler, yazılanlar çok mu hoşunuza gitti de aynı yoldan gittiniz.

Onlardan bir farkınız kalmayacaksa niye siz olasanız ki hayatımda? Aynı yalanları söyleyip, aynı yaraları açtıktan sonra niye siz olasınız? Bilinmişi, denenmişi varken.

Keşke o yolu kullanıp gidenlere de sorsaydınız, yollar nasıl? Bu dünya öyle bir dünya ki gün gelir şeytanı bile tövbekâr yapar. Şeytan tövbe etmez mi diyorsunuz? Zamanı var deyip susarım bu hususta. (Anlamayana Arapça huşüş)

İşin daha da garibi, ben her mevsim çiçek açıyorum da dalımı kesmeye çalışanlar yine o dala konmaya çalışıyor ya, o kısmı bir türlü anlayamıyorum. Size öğretmiyorlar mı benden bir kere değer gören hiç bir yüreğin ikliminde yaşayamaz bir daha. Kuşlar daldan dala konar, sizin de beyinde kuşluk var galiba.

Ağaç, dal demişken, ben niye ağaç dikmeye sardım biliyor musunuz? Artık insanlarda aramıyorum tutunacak dalları, kendi dalımı kendim buluyorum. Tohumundan, fidanına, toprağından, gübresine hepsi tek tek elimden geçiyor. O yüzden bendeki dallar kesmenizle bitmez.

Kestiğiniz o dala konamazsınız, kanadınız kırıldı uçamazsınız. Nasıl mı kırıldı kanadınız? Gözümden öyle bir düştünüz ki kırılmama şansı yoktur eminim.