Son Mektup

Sevgili, seni son kez uğurluyorum. Hayatımda bıraktığın izleri, anıları artık yavaşça serbest bırakıyorum. Bu veda, belki de en zor olanı; çünkü sadece kalbimden değil, anılarımdan da seni uğurluyorum. Bu şehrin sokaklarına, ormanlarına, kumsallarına, denizin dalgalarına, gökyüzünün bulutlarına her yere sinmiş varlığını, yokluğuna emanet ediyorum.

Elveda demek, yalnızca bedenen ayrılmak demek değildir. Anılardan da birer birer uğurlamak gerekir bazen. Anılar, bir zamanlar ne kadar mutlu olduğumuzu hatırlatır. Ama aynı zamanda, artık o günlerin geri gelmeyeceğini de hatırlatır. Şimdi, her bir anıyı sevgiyle, minnetle ve biraz da hüzünle bırakıyorum.

Yokluğunun hayatımdaki yarattığı boşluğu, rüyalarımdaki varlığınla doldurdum.

(Sevdiğimiz birinin yokluğu, kalbimizde büyük bir boşluk yaratabilir. Bu boşluk, bazen sözlerle tarif edilemez bir his bırakır. Birlikte geçirilen anılar ve paylaşılan duyguların ardından gelen bu eksiklik, derin bir özlem duygusuna dönüşebilir.Rüyalar, bu duygusal boşluğu doldurmanın bir yolu olabilir. Bilinçaltımızın derinliklerinden gelen bu imgeler, sevdiğimiz kişiyi tekrar yanımızda hissetmemizi sağlar. Rüyalar aracılığıyla, kaybettiğimiz ya da uzak kaldığımız insanlarla yeniden bir araya geliriz. Bu, geçici bir süre için de olsa içsel huzur bulmamıza yardımcı olabilir.)

Parantez içinde yazılan yukarıda ki paragraf sevdiğini rüyada görmenin bilimsel açıklamasıymış. Bana sorsalar sadece özledim, gönlümün göresi gelmiş derdim.