Biraz panikle başladım bugün güne. Sabahın ilerleyen saatlerinde fark ettim, artık uyandığımda aklımda yoksun. Bir an kayboldun, kaybettim zannettim seni. Başkası gelmiş yerine. Bunu ben kabul edemem, sen edebilir misin yoksa? Bıraktıkların yetmiyor artık bana. Yeni şeyler lazım senden gelecek olan, yoksa geçmiş olacaksın gönül sayfamda. Senden vazgeçmemi istiyor musun? Sen vazgeçtin onu anladık bilmeyen kalmadı zaten onu buralarda.
Yokluğuna tutundum sen yokken buralarda. Her sabah seninle uyandım, gece gözlerimi seninle kapadım. Sana anlattım dertlerimi, kırgınlıklarımı, acılarımı. Sen kırmamışsın gibi kim kırsa, ne zaman canım yansa sessiz bir köşeye çekilip sana geldim. Anlattım, ağladım. Ben seni çok başka türlü sevmişim be hak etmeyenim. Hak etmeyenim diyorum sen böyle sevilmeyi hak etmedin. Şimdi diyeceksin ki benden sonrakiler çok mu hak etti. Onlar kırmaya devam etti sadece. Onlar içinde sana kızıyorum, sen parçalamasan, dağıtmasan onlar yaklaşamazdı bile bana.Hiç üzülmüyor musun bana. Hadi sen üzdün, kırdın nasıl izin verirsin başkalarının bunu yapmasına.Herkesten daha iyi tanırsın beni, ne kadar güçlü olduğumu en iyi sen bilirsin.Kaç uçurum kenarından aldım seni, kaç çölünü yeşerttim bilirsin Ama en çok zayıf yanlarımı bilirsin sen,senden başka hiç kimse bilmiyor. Herkes tek zayıf yanımı sen zannediyor.
Senin zehrini, başka zehirlerle karıştıra karıştıra çok acayip bir adam oldum. İnan ben tanıyamıyorum kendimi çoğu zaman. Neydim ne oldum. Varlığından çok yokluğuna tutundum ben senin. Seninle ayrıldığımızda bu kadar korkmadım.
Sabahları güneşim doğmuyor üzerime. Unutma sen benim güneşimsin, nerede olursan ol görmem lazım seni mutlaka
Yokluğunda benden gidiyor güneşim, bari buna izin verme.
AHMET KARADAYI
0 Comments