Çocuk Oyunları
Bugün konusu belli olan sipariş üzerine bir yazı yazacağım. Bizim her zaman yaratıcı tuhaf fikirleri olan adminimiz öyle buyurdular. Aslında yazının devamı biraz ona da gidebilir, yaratıcı fikirleri olmak. Bunlar ayazda mı kalıyor, kıçı açıkta mı yatıyor ya da hayat şartları geçmişten bugüne öyle mi şekillendiriyor, ona bakacağız.
Z kuşağı bilmezde Y kuşağı iyi bilir. ( Bu nedir ya Y,Z denklem mi çözüyoruz?) Kısacası 1995 ve daha öncesi doğumlular daha iyi anlar bu yazıyı. Gerisi mi? Zaten okumuyorlar boş verin. Telefonda, tablette önlerine çıkarsa şöyle bir göz ucuyla bakarlar, o kadar. Niye çünkü biz öyle yetiştirdik, her şeyi önlerine verdik. Oyun oynamaları için bile para verip önüne koyduk. Önce oyuncaklara para verdik, yetmedi sonra içindeki oyunlarına para verdik. Çocuk niye yaratıcı olsun ki. Şimdilerde mangala diye bir oyun varmış ( sordum adını öğrendim cehalet başa bela) bu mangala denilen oyuna para verip alıyorsunuz ya biz bunu toprağa şekil verip, oyup, ezip çakıl taşları ile oynuyorduk.(Hane bu oyunun Bartın’lıca adı) Bak hem para vermiyorsun, hem temiz hava alıyorsun, hem yaratıcısın, hem de bir sürü çocukla haşır neşirsin. (sokak nerde diyeceksiniz dağa kaçtı. Gerisi malum)
Çember çevirmek ile ilgili yazı istedi bay admin. Hani şu yuvarlak bir demire golf sopasını andıran demir çubukları takıp peşinde akşama kadar koşturan oyun. Spor mu istersin, dikkat, denge yeteneklerini kazanım mı istersin, bol bol temiz hava mı istersin, hepsi de bedava.
Hani yazının başında yaratıcılık dedik ya, yokluklar imkânsızlıklar insanı yeni şeylere iter. Şimdilerde herkes çok mutsuz, en büyük sebebi geçmişten gelen sebepler. Doyumsuzluk, elindekinin kıymetini bilememe, daha fazlasını isteme, başkasının olanda gözü olma. Bugün en üst model telefonu alsak, arabayı alsak bir hafta sürmüyor mutluluğu. Hep bir şikâyet, hep bir mutsuzluk. Parayla oyun alıp mutlu olan, sonra bütün mutluluğu parada arar. Parayı bulduğunda mutluluğun onda olmadığını öğrendiğinde ya ömrü bitmiştir ya da o artık bitirir.
Şimdilerde gelişmek ve değişmek sınıf öğretmeni olanı lisedeki ya da üniversitedeki hoca ile değiştirmek. Bazıları ancak o kadar değişir ve gelişir. Neden mi? Geçmişini, nasıl, hangi şartlarda nerden geldiğini unutanın, gideceği yer bellidir.
Çocuk oyunlarından, mangaladan, çember çevirmeden nerelere geldik?
Sözün özü parayla alınan her şeyin sonu paranın değeri kadar geçici. Bir çocuk kendisi nasıl mutlu olacağını öğrenirse kendi çabalarıyla, çevresindeki insanlarla mutlu olup eğlenip büyüdüğünde de hep mutlu olur.
(Bana bu kadar sosyolojik tespiti nasıl yaptığımı soranlar oluyor. Kaç yıl, bilmem kaç tane sosyoloji kitabı taşıdığımı, haşır neşir olduğumu bilseniz sizde yapardınız) 🙂
0 Comments