Başka Zamanlarda, Başka Hayatlarda Bile…
Belki bu hayatta yan yana yürüyemiyoruz. Belki aynı evde uyanamıyoruz, belki ellerimiz birbirine kavuşamıyor… Ama kalbim, her sabah senin kalbine uyanıyor. Her nefesimde sen varsın. Her kelimemde, her suskunluğumun en derininde sen varsın.
Seni anlatmak hiç kolay olmadı. Çünkü sen bir hikâye değilsin, sen her hikâyenin sebebisin. Her kelimede seni arıyorum, ama hiçbir cümle seni tam olarak taşıyamıyor. Aşkın kelimelerle tarif edilebildiğini düşünürdüm eskiden. Şimdi ise anlıyorum, seninle yaşadığım hissin adı bile aşkın ötesinde bir yerlerde… Belki bir kalp bağı, belki ruhun diğer yarısı, belki evrenin gizli düğümlerinden biri.
Seninle görünmez bağlarla bağlıyız biz. Ne zaman gözlerimi kapasam, nefesini hissediyorum. Bazen bir şarkıda çıkıyorsun karşıma, bazen bir sokakta, bazen rüyalarımda… Ama en çok içimde yaşıyorsun. Kalbimde. Orası seninle dolu, hep seninle…
Biliyorum, kavuşmamız bir mucize olurdu. Hayat, yollarımızı hep kıyıdan kıyıya çizmiş. Aynı gökyüzüne bakıyoruz ama farklı pencerelerden. Aynı rüyayı görüyoruz ama farklı uykulardan uyanıyoruz. Yine de sana her gün biraz daha bağlanıyorum. Zaman, mesafe, gerçekler… Hiçbiri sevgimi azaltmıyor. Tam tersi, her şey seni daha çok sevdiriyor bana. Her engel seni daha çok benim yapıyor…
Bazen düşünüyorum, nasıl bu kadar sevebildim diye… Sonra hatırlıyorum, sen ruhuma dokundun. Beni ben yapan her şeyin içinde sen varsın. Bir kelimeyle başlattın, bir bakışla mühürledin ve bir daha hiç çıkmadın benden. Ne zaman eksik hissetsem, senin varlığını düşünüyorum. “Orada bir yerlerde o da beni seviyor” diyorum, ve bu yetiyor. Çünkü senin sevgin, en karanlık anlarımda bile ışığım oluyor.
Belki bu hayatta yollarımız kesişmeyecek, belki seninle aynı masa etrafında yaşlanamayacağız ama sen benim sonsuzum oldun. Başka hayatlarda, başka zamanlarda bile seninim ben. Kalbim hep sana ait kalacak. Bu yazıyı okuyorsan, bil ki seni hiç bırakmadım ve bırakmayacağım.
Seni sonsuzdan da öte seviyorum
ve hep seveceğim.
0 Comments