Her Gün Biraz Daha Eksiliyoruz

Eskiden sadece bir kırık vardı içimde. Şimdi paramparça olmuş bir şehir gibi dolaşıyorum. Her caddesi ayrı bir anı, her sokağı bir vedaya çıkıyor. Artık kimse tam bırakmıyor kimseyi; hep yarım kalıyoruz, eksik, bitmemiş. Ve nedense en çok da eksik kalanlar iz bırakıyor.

Her geçen gün biraz daha sessizleşiyorum. Bir dostun bir anda yabancıya dönüşmesi gibi, bir kahkahanın aniden boğazına dizilmesi gibi… Kalp kırıkları öylece geçmiyor. Bazıları zamanla büyüyor. Büyüdükçe konuşamıyorsun. Konuştukça daha çok kanıyor.

Bazen attığın bir mesaj,
bazen paylaştığın bir şarkı,
bazen de hiçbir şey demeden atılan hikaye yetiyor beni kırmaya.

Ben artık bizi kırmak istemiyorum. Ne sevgimizi ne hislerimizi… Bırakıyorum her şeyi… Sadece güzel anılarla mutlu zamanlarda bizi.