Gözümde Değil, Yüreğimde Tütüyorsun

Gözümde tütüyorsun derler ya hani, o öyle değilmiş gerçekten özleyince. İnsanın içi yanıyor, alev alıyor, kor oluyor, köz oluyor. İnsanın yüreği tütüyor özleyince. Yaradanım bile acıdı bana, her gece rüyalarımdasın bu aralar. Özlemim biraz olsun dinsin diye seni yolluyor gecelerime. Uyku nedir bilmeyen ben, uyanasım bile gelmiyor. Biraz daha doyayım diyorum, beş dakika daha, uykuya değil ama sana…
Okuduğum kitapları yeni yeni başladım çizmeye. Kalem sayfayı değil de kör bıçak beni çiziyor gibi. Sen okumadıktan sonra hiçbir anlamı yok sanki. Bazen güldürüyor okuduğum satırlar, hemen kaleme sarılıyorum başlıyorum çizmeye. Ben sayfayı çiziyorum, yokluğun yüreğimi… Gülüşüm yarım kalıyor o an, çok sevdiğin bir yiyeceğin son lokması elinden düşmüş gibi kala kalıyor övmeye bitiremediğin gözlerim. Şimdi hatırıma geldi bak, birde gamzem vardı benim. İnan senden sonra bir kere olsa görmedim. Kısaca senden sonra bir kerede olsa tam gülmedim.
GÖZÜMDE TÜTÜYORSUN DİYORLAR YA, SEN BENİM YÜREĞİMDE TÜTÜYORSUN AKSATMA BU GECE DE GEL RÜYAMA… aynı yer ve aynı saatte…